Malaga

Terloops, in contrast met de manier waarop ik tot nu toe geschreven heb, breek ik in het volgende stuk, over mijn verblijf in Malaga, met de gebruikelijke chronologie en schrijf ik meer vanuit één enkele terugblik het hele gebeuren neer. De verschillende karakters waar ik mee te maken kreeg, natuurlijk gekoppeld en verstrengeld met mijn oordeel over hen, mijn algemene indrukken van de stad en dier inwoners, de situatie bij mijn cursus Spaans enzovoort, alles staat ietwat anders geordend als normaal. Ik probeer nog steeds een zekere chronologie na te streven, waardoor de hele ontwikkeling van mijn integratie in de groep en het geleidelijke wennen aan het Spaanse dagdagelijkse leven als hoofdbestanddeel het geheel blijft voordrijven.

In een korte broek en een licht hemdje met een bescheiden bloemmotief, met in mijn ene hand de rieten hoed die ik op de Gentse Feesten ergens had gevonden, in mijn andere hand mijn fles Bru die ik van thuis mee had maar nog snel leeg moest zien te krijgen vooraleer ik door de controles liep, wandelde ik voor de derde keer dit jaar de Zaventem-vertrekhallen af. Het was nog vroeg in de ochtend. Maar Zaventem slaapt natuurlijk nooit. Ik liep in een stroom van zwarten. Er vertrok kennelijk ook een vlucht naar ergens in Afrika. Vrouwen met kleurrijke gewaden en zware gouden juwelen, mannen met blinkende lederen schoenen en een modieus en verzorgde tenue die eigenlijk na de jaren 90 in het Westen niet meer te zien was: wellicht werden ze aan het andere eind opgewacht door hun al minstens even kleurrijke familie en vrienden die hen met een diep ontzag als Wereldreizigers zullen onthalen. Ik zag het me al helemaal voor me: een laatste paspoortcontrole en vervolgens een groots openbloeien van blikken, een spreiden van armen en een uitbarsten van grote emoties in een theatrale viering van het wederzien dat zoveel warmte afgeeft dat de weinige blanken die mee de aankomsthal binnenvloeien zich op slag met zonnecrème beginnen in te smeren.
Maar daar ging ik dus niet heen. Gelukkig maar. Gelukkig was het ‘Spanje’ dat op mijn ticket stond, en niet ‘Burkina Faso’ of iets dergelijks.