Christen, Gentse Feesten en Zuid-Frankrijk

In één van de Skypegesprekken die ik met Christen in die eerste dagen thuis voerde, kwam ze met het voorstel op de proppen dat ze een Mitfahrt zou kunnen nemen naar Brussel en dan een dag of 5 hier bij mij zou kunnen couchsurfen. Ik vond het direct ok, stelde meteen al het schrijven uit (ook een reden waarvoor ik naar huis was gekomen) en twee dagen later haalde ik ze in Brussel op.
We besteden onze tijd met wat sightseeing in Brussel en Gent en lekker eten en drinken in het ouderlijke huis (zonder ouders weliswaar) of in Gent of op verplaatsing. Het waren mooie dagen. Een beetje gek hoe dat hele plan tot stand was gekomen, maar het ging als een roes voorbij, een intense vijfdaagse van ontspannen genieten.

Ze ging terug huiswaarts de dag voor de Gentse feesten begonnen. Dan brak de gekte pas echt los. Bijna elke dag was ik er van de partij, soms met Bert, soms met Ben, en ook enkele keren met Sander en Matthias en de anderen, ofte wel, de bende van Leerne. Geregeld kwam het zo uit dat ik aan mijn pc zat, en rechtsonder op mijn scherm zag verschijnen: “Christen is online.” We chatten voortdurend en hielden onze lijnen altijd vrij voor elkaar.
Ook na de Gentse Feesten, overal waar er internet, of op z’n minst gsm-verbinding was, was Christen nooit veraf. Onze plannen kregen steeds meer vorm: zij en ik, over enkele weken, Zuid-Spanje. Er bleef wel een soort voorbehoud bestaan: we kenden elkander uit louter een handvol situaties, steeds heel bijzonder van aard en steeds plaatsvindend in een uiterst bemeten tijdsverloop. ‘We zien wel,’ volgde als voorwendsel, en concrete plannen werden voorlopig nog uitgesteld.
Nog voor het einde van de feesten ging ik met het gezin mee voor een week naar het Zuiden van Frankrijk, Saint-Jean-de-Luz. Na die week was er nog wat tijd voor een afscheidsfeestje hier en daar vooraleer ik dan terug op weg ging, nu naar Malaga, Spanje. Het plan was zo dat ik er twee weken een intensiefcursus Spaans zou volgen om daarna daar in Malaga met Christen te treffen die ondertussen een intensiefcursus volgde in Salamanca. De reden dat ik niet gewoon ook bij haar in Salamanca les ging volgen was overigens simpel: de kostprijs. Zij had van haar universiteit in Duitsland uit een beurs die de kostprijs van de lessen plus een gastverblijf bijna helemaal dekte; ik was op mijn spaarcenten aangewezen, en dus zocht ik mij er de goedkoopste school uit. Mijn hereniging met Christen kon wel even wachten.
Ik besloot uiteindelijk voor een pakket van lessen plus verblijf te gaan, aangezien het scenario van Wenen in Spanje niet toepasbaar was. Ik vertrouwde het niet om in een Spanje genoeg couchsurfers te vinden om voor twee weken verblijf te hebben. Ik had ook geen goede connectie in een couchsurfingcommunity om op terug te vallen. Te weten: in Wenen had ik Zulema die al lange tijd actief was in de couchsurfingcomminity, een community die bovendien veel groter en geavanceerder was dan gelijk welke Spaanse community.
Daardoor opteerde ik voor een school Malaga, voor een wat amateuristisch uitziende website en voor Jennifer, die me de instructies doorstuurde voor zodra ik geland ben in Malaga. Ik had geen idee met wat voor een klasgenoten ik zou komen samen te zitten. En van Malaga wist ik toen ongeveer niks. Ik wist dat het in het Zuiden van Spanje was en op Google Earth had ik gezien dat het aan de zee was. Voor de rest wist ik alleen dat ik een kamer zou hebben in een flat die ik deelde met twee andere studenten. Maar ik lag er ook niet van wakker. Het enige wat mij wel wat verontrustte was de temperatuur. Ik was verstandelijk nog niet zo ver gekomen het klimaat en het weer eens te googlen maar ik vreesde de warmte als de pest. Misschien vreesde ik het wel zo erg dat ik het niet durfde te googlen. Hoe dan ook, ik was verrast toen ik dan effectief in Malaga toekwam.