De avond was al gevallen, maar de stad was levendig als altijd. Ik nam een metro, stapte over op een andere metro en volgde mijn plannetje tot bij Sarah. Ze woonde langs de Gürtel, de tweede, grotere ring van Wenen. Hier waren de meeste clubs gelegen, maar ook de meeste bordelen en seksshops enzovoort. Prostitutie wordt hier net als in België gedoogd in Oostenrijk. (Hoe dat gaat wordt trouwens krachtig in beeld gezet in de recente Weense film Revanche.)
Sarah woont in een oud gebouw, zichtbaar slecht onderhouden, met in de gang dezelfde temperatuur als buiten. De flat bleek echter te bestaan uit verschillende grote ruimtes, mooi ingericht, met alle comfort van dien. Dit was heel wat anders dan Zulema’s miniflat, met douche in de keuken en toilet op de gang. Zo ontving me gastvrij en gebood me van al wat ze had vrijelijk gebruik te maken. Ze was ook wat groggy van de dag voordien. Ik ook. Ze nodigde een vriendin uit, Kathy en kookten en aten op een zondagstempo samen met z’n drieën een schnitzel van knolselder en we gingen vroeg slapen.
Sarah was een onderwijzeres in de lagere school. Ze werkte dagelijks van 8 tot 2u30 – lagere scholen stoppen hier al vroeg in de namiddag. Ze deed tegelijkertijd een bijscholing voor Duits voor anderstaligen. Ze wou les geven aan mensen die zoals mij Duits wouden leren. Dat kwam goed uit. ‘s Namiddags gaf ze me les en in ruil kookte ik ’s avonds een spaghetti alla Bolognaise met verse ingrediënten. De perfecte deal, want ik had ook honger. Erna gingen we naar een club, de Donau genaamd, waar er tussen 8 en 9 uur ’s avonds cocktails aan halve prijs te verkrijgen zijn. Ik betaalde 3 euro 50 voor een Long Island Ice Tea van wel 33cl. Ik schatte het percentage op alcohol 30%. Het was dan ook een cocktail uit de ‘high alcohol’ categorie. De anderen waren maar 2,50 euro op dit uur.
De club was geweldig. Het was donker en de verlichting was tegelijk het behang: overal stonden projectors die elke avond een ander profiel op de muren projecteerden. Vanavond bewoog het. Het was als een gordijn dat door de wind een golfbeweging maakte, en dat helemaal rond. Aan het plafond hingen blokjes piepschuim, die door een ventilator heen en weer wiegden. Er was een dj die een mengeling speelde tussen dub en trage minimal. Ik herkende veel platen. We namen plaats aan de toog. Hij stond centraal en was rond. Er stonden overal lage tafeltjes met kleine zeteltjes. Dit was eerder een loungebar dan de club, maar dan zonder die banale stijl en karakterloze loungemuziek die nagenoeg elke loungebar identiek qua sfeer maakt.
Tijdens de terugweg liepen we langs de vele bordelen en porno-videotheken enzovoort. We gingen een videotheek binnen waar je ook naar live shows kunt kijken. We bekeken de prijslijsten en lachten met de poses op de affiches die overal hingen.
De dag nadien was een mooie dag. Sarah gaf een bijles aan de dochter van de buren en ik besloot de hele dag aan sightseeing te besteden. ’s Avonds was het de grote Faschingparty. Ik kocht een pruik en liet me door Zulema schminken. Ik had al een kimono en besloot me enerzijds voor het gemak in een Geisha te laten omtoveren. Anderzijds zou ik een Japanse ‘pimp’ worden, en daar kon ik wel mee leven. Zulema was ‘slutty Pocahontas’, een beetje als Pocahontas maar dan met een diepere decolleté, een korter rokje en netkousen met gaten in. Eigenlijk waren de vlechtjes en de pluim in haar haar het enige wat aan Pocahontas deed denken.
Samen gingen we naar Giorgio’s flat, waar de preparty plaatsvond. Giorgio is een Italiaan die in Wenen werkt, en de meeste anderen waren ook tijdelijk geïmmigreerd. Er waren een 15tal anderen aanwezig, op één na allemaal verkleed. Zo was er een Amerikaan uit Texas die er in een reis door Europa was blijven hangen. Hij was de enige die niet verkleed was. Hij had ‘fashion’ in plaats van ‘fasching’ verstaan en had zijn Armani-hemd en kostuumbroek bovengehaald. Er was verder ook een landschapsarchitect uit Nieuw-Zeeland die gewoon op zoek was naar werk en dat (naar zijn mening) toevallig in Wenen vond. En er waren mensen uit Chili, Argentinië, Mexico, Taiwan, Engeland, Duitsland, de VSA,… en er was ook, geloof ik, één iemand uit Oostenrijk afkomstig. Het feestje was spetterend. De drank stroomde. Giorgio, weer verkleed als ‘lesbian gynaecologist specialised in free exams’, liep rond met schnaps en goot het bij iedereen naar binnen die er even het hoofd voor achterover hield en de mond opensperde. Het werd een festijn. Elk van ons speelde zijn of haar personage en we maakten idiote foto’s en filmpjes.
De politie kwam verrassend laat. Het was 12 uur vooraleer we het gebouw moesten verlaten en de fuifzaal opzoeken. Dit kwam niet geheel ongelegen. Het feest was er immers al goed bezig. We gingen binnen en ik bestelde me een pint. Er waren nog enkele couchsurfers. Een niet onknappe Oostenrijkse had twee Amerikaanse jongens bij zich. We dansten. Ik herinner me niet meer hoe ik danste, wellicht was het niet erg goed, maar ik herinner wel dat het op een tafeltje was, en dat we er met zoveel als mogelijk op gingen staan. En dat het leuk was. Ik kuste de Oostenrijkse en vroeg haar vervolgens of ik bij haar mocht couchsurfer – ik had immers nog geen gastheer of -vrouw na Sarah. Ze vroeg me speels of ik wou couchsurfen of bedsurfen. Ze gaf haar nummer. Ik vroeg haar naam een tweede keer. Maria was het. Ik typte het in bij haar nummer.
Het feestje kwam uiteindelijk tot een eind. Ik liep nog even met Giorgio en Zulema en ging dan verder naar het appartement van Sarah. Het was ongeveer half zeven vooraleer ik sliep en ik sliep de hele dag. Ik was murw, geradbraakt, dood. Ik dacht aan Zulema, die die ochtend om 9 uur op haar werk moest zijn. Ik keek een film en ging ’s avonds vroeg slapen.
Volgende dag had ik met Maria rond de middag afgesproken.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten